Είναι το πρώτο εορταστικό ρεβεγιόν στο ξενοδοχείο «Four Lanterns» μετά την ανακαίνισή του. Όλοι βρίσκονται επί ποδός. Γυαλίζουν ασημικά, πολυελαίους, πόμολα, μαχαιροπίρουνα. Οι κρατήσεις έχουν πάρει φωτιά, όχι μόνο από τους ενοίκους του ξενοδοχείου αλλά και από κατοίκους της Μπρενανσόν που θέλουν να αλλάξουν τη χρονιά στη μεγάλη αίθουσα του χορού. Ο Ζενεβιέ είναι πίσω από τα τηλέφωνα και συνέχεια προσθέτει ονόματα στη λίστα των κρατήσεων. Όλο το προσωπικό τρέχει, ανεβοκατεβαίνει σκάλες, στολίζει με φώτα τους θάμνους και τα δέντρα του κήπου. ‘Ολα πρέπει να είναι έτοιμα για την παραμονή Πρωτοχρονιάς.
Και η μεγάλη μέρα έφτασε. Ο Ζενεβιέ είναι συνεχώς μέσα στην κουζίνα. Έχει επιμεληθεί το εορταστικό μενού και επιβλέπει τις τελευταίες λεπτομέρειες. Η σούπα βελουτέ από μέδουσες του ανοιχτού ωκεανού είναι τόσο αφρισμένη όσο πρέπει, τα καραμελωμένα πέταλα ανεμώνης είναι εξαιρετικά ντελικάτα για να γαρνίρουν το αγριογούρουνο, τα εξωτικά φρούτα έφτασαν το πρωί και διατηρούνται σε ειδικές θερμοκρασίες για να σερβιριστούν όταν έρθει η ώρα σε καλάθια φτιαγμένα από τροπικά φύλλα. Συνομιλεί με τον Ροζά για την επάρκεια της κάβας. Το κελάρι είναι γεμάτο από τοπικές ποικιλίες κρασιών αλλά και εξαιρετικά παλαιωμένα που τα φύλαγαν για την περίσταση. Κοιτάει το ρολόι του ανήσυχα.
«Θα έπρεπε να είναι εδώ από ώρα» σκέφτηκε. «Λίγο ακόμα και δε θα προλάβουμε, οι καλεσμένοι θα αρχίσουν να έρχονται σε λίγο.»
Και όντως. Οι ένοικοι του ξενοδοχείου αρχίζουν και κατεβαίνουν ντυμένοι γιορτινά και λαμπερά. Καταφθάνουν σιγά σιγά και οι κάτοικοι ενθουσιασμένοι που θα δουν το ξενοδοχείο από κοντά. Ο Ζενεβιέ τους υποδέχεται στην πόρτα χαμογελαστός. Έχει να πει έναν καλό λόγο στον καθένα τους. Σημειώνει τα ονόματά τους στη λίστα με τις κρατήσεις. Ξέρει ότι η αίθουσα θα είναι γεμάτη. Με την άκρη του ματιού του βλέπει τον Αλφρέδο να μπαίνει τρέχοντας, σχεδόν λαχανιασμένος, κρατώντας προσεκτικά ένα μεγάλο γυάλινο βάζο. Ο Ζενεβιέ του γνέφει να τον πλησιάσει. Ο Αλφρέδος του ψιθυρίζει: «Όλα είναι υπό έλεγχο. Δυσκολεύτηκα λίγο αλλά είμαι σίγουρος ότι θα φτάσει για απόψε», και κατευθύνεται γρήγορα προς την κουζίνα. Ο Ζενεβιέ ανακουφισμένος συνεχίζει να υποδέχεται κόσμο.
Όλοι είναι ενθουσιασμένοι από το μενού και το κρασί και φυσικά τις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου. Οι πόρτες της αίθουσας ανοίγουν και κλείνουν συνέχεια και οι σερβιτόροι έρχονται με γεμάτα πιάτα, φεύγουν με άδεια, γεμίζουν ποτήρια συνέχεια. Οι κουβέντες έχουν ανάψει και τα πηγαδάκια δίνουν και παίρνουν. Τα θέματα συζήτησης γυρνάνε γύρω από την πολιτική, τον πολιτισμό και, όταν το κρασί έχει κοκκινίσει και τα τελευταία μάγουλα των συνδαιτυμόνων, φυσικά γύρω από τον έρωτα και τις γυναίκες. Στην κορύφωση της νύχτας τα φώτα στους πολυελαίους χαμηλώνουν. Ο Ζενεβιέ μπαίνει στην αίθουσα κρατώντας ένα ποτήρι ψηλά με ένα αχνιστό διάφανο υγρό. Οι σερβιτόροι τον ακολουθούν γεμίζοντας τα ποτήρια των καλεσμένων από το ίδιο αχνιστό υγρό.
«Φίλοι μου, σε λίγο τελειώνει η χρονιά και θα έρθει μια ελπιδοφόρα καινούργια. Απόψε έχουμε ετοιμάσει για σας μια έκπληξη, η καλύτερη υποδοχή όσων είναι να έρθουν. Ας μετρήσουμε αντίστροφα. 10 9 8 7 6 5 4 3 2 1 .... Καλή χρονιά!» φωνάζει και πίνει μια γενναία γουλιά. Το ίδιο κάνουν και όλοι οι καλεσμένοι και το προσωπικό και ανταλλάζουν χειραψίες, φιλιά και αγκαλιές. Και μετά επικρατεί μια σιωπή περίεργη, αμήχανη. Όλοι κοιτάζονται μεταξύ τους ερευνητικά. Και σαν να είναι συντονισμένοι, ξεσπούν σε ένα μειδίαμα που σε κλάσματα δευτερολέπτου γίνεται γέλιο που γίνεται χάχανo δυνατό. Το δυνατό χάχανο γίνεται ακόμα πιο δυνατό, τόσο δυνατά που φέρνει δάκρυα σε κάποιους ή άλλους τους κάνει να κρατάνε την κοιλιά τους. Όλη η αίθουσα τραντάζεται από γέλια ανεξήγητα που δε λένε να σταματήσουν. Είναι μια πράξη που φέρνει μια λύτρωση και μια απελευθέρωση πρωτόγνωρη. Ο Ζενεβιέ είναι απόλυτα ευχαριστημένος με το θέαμα. Η έκπληξη λειτούργησε θαυμάσια. Πάντα τα παιδικά χαχανητά σε σφηνάκι κάνουν τέτοιες αλυσιδωτές αντιδράσεις θετικής εκτόνωσης. Είναι τόσο μεταδοτικό το γέλιο που φέρνουν που δύσκολα μπορεί να σταματήσει.
«Πολύ καλή δουλειά Αλφρέδο για άλλη μια φορά, αν και ομολογώ ότι αγχώθηκα όσο πέρναγε η ώρα και δεν είχες γυρίσει» εκμυστηρεύεται στον πιστό του καμαρότο που γελάνε ακόμα και τα πλοκάμια στις τιράντες του.
«Ήταν λίγο δύσκολο να βρω συγκεντρωμένα παιδάκια τέτοια ώρα έξω με τόσο κρύο αλλά κράτησα λίγα χάχανα από μια παρέα που έφτιαχναν χιονάνθρωπους»
Ο Ζενεβιέ τον χτυπάει φιλικά στον ώμο.
«Καλή χρονιά να έχουμε!»
Υπέροχο! Happy new year Phototellers !!
ΑπάντησηΔιαγραφή